သိကြားမင်း ကိုယ်တိုင် ဆေးကုပေး ရတဲ့ ဆားတောင် ဆရာတော်ဘုရားကြီး “ဆားတောင် ဆရာတော်ဘုရားကြီးနဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ တဈေထာင်တန် ငါးရွက်”၂၀၂၀ ခုနွဈ သြက်န်အခါသမယ မွာ ကိုရိုနာ ဗိုင်းရပ်ကြောင့် မြန်မာတဈနိုင်ငံလုံးမွာ ေျခာက်ေျခာက်ကပ်ကပ်နဲ့ လမ်းမတွေမွာ လူသူ ကင်းမဲ့နေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် လူနေထူထပ်တဲ့ ရန်ကုန် မြို့မွာဆိုလူတွေ ထပ်ညှပ်နေအောင်စည်ကားတဲ့ မြို့လည်ခေါင်လို နေရာမြိုးမွာတောင် လူသူကင်းမဲ့ နေခဲ့ပါတယ်။ကျန်းမာရေး ဌာနက သြက်န်ရက်အတွင်း အပြင်မထွ က်ရ စည်းကမ်း ဥပဒေကြောင့်ဖြဈပါတယ်။ ဒီလိုပါပဲ ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနွဈတွေက ရန်ကုန် ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးမွာ အ ဆုတ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကပ်ရောဂါလို ခံစားခဲ့ရတဲ့ အဖြဈအပြက် တဈခုရွိ ခဲ့ပါတယ်။၂၀၀၃ ခုနွဈေလာက်က အခုလို သြက်န်ကာလ မတိုင်မီ တဈပတ်ခန့်လောက် အ လိုမွာ ဆရာတော်ဟာ ဦးနွောက် သွေး ကြောပေါက်ပြီး၊ သွေးယိုစိမ့်မှု ဖြဈခဲ့ရပါတယ်ဲ။ အဲဒီအခြိန်က ရန်ကုန်မြို့ သြက်န်ကာ လမွာ မိုးခေါင်နေတာရယ်၊ ပူလွန်းတာရယ်၊
ဆရာတော်က သက်တော် ၈၀နှစ် ရှိပြီဖြစ် တာရယ်ကြောင့် ဒီတစ်ခါ (ဝဋ် ကြွေးဆပ်ခြင်း)ဆေးဝါး ကုသခြင်းမှာ အ တော်ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား ခံစားခဲ့ရပါတယ်။ဦးနှောက်ထဲ သွေးရောက်တာ ခဲတာ ဟာ သာမန်လူဆို သေပါပြီ။ဆရာတော် ကို အောင်မြင်စွာ ခွဲစိပ်ကုသ အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ်။ မူလ ကျန်းမာရေးကြောင့် တစ်လကျော်ကြာ ဆေးရုံတက်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်တော့ အင်အားနည်းခြင်းကြောင့် ယခင်က ရောဂါဟောင်းများ တစနဲ့တစ ဇာတိပြလာပါတော့တယ်။နောက်ဆက်တွဲ ပထမ ဖြစ်လာသည့်ရောဂါမှာ နှလုံးသွေးကြောကျဉ်းရောဂါ အခံကြောင့် နှလုံးစဖောက်လာပါတယ်။ နောက်တော့ အဆုတ်၊ ကျောက်ကပ်ရောဂါကလည်း
ဆိုးဆိုးရွားရွား ပြန်ဖြစ်လာပါတယ်။ မိုးကလည်း မရွာ။ ရာသီဥတုကလည်း ပူနေတဲ့ ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ ဆရာတော်အတွက် လေအေးပေးစက်နဲ့ မလုံလော က်ပါဘူး။ဆရာတော်ဟာ အအေးကို အလွန်နှစ်သက် ပါတယ်။ နောက်တော့ ရေခဲတုံးတွေဝယ်၊ ရေအနည်းငယ်နဲ့ရော၊ မျက်နှာသုတ် တဘက်တွေနဲ့ ရေခဲရေစိမ် ရေညှစ်ကာ ယပ်တောင်သဖွယ် ခပ်ပေးရပါတယ်။ နေထိုင် ကောင်းသွားပြီဆိုလို့ ပြုစုရတဲ့ ကပ္ပိယတွေဟာ ပျော်ရမယ် မကြံရသေး ပါဘူး။ဆရာတော်ဟာ အအေး ပတ်ပြီး အဖျားဝင်လာပါတော့တယ်။ ဒီလို ပြုစုလုပ်ဆောင်မှုတွေကို ဆရာဝန်ကြီးတွေက တားပါတယ်။ နောက်တော့ ဆရာ တော်ကို အထူးကြပ်မတ်ဆောင်လို့ခေါ်တဲ့ ICU အခန်းထဲကို ပို့ဆောင်ရပါတယ်။ဒီအခန်းဟာ သာမန် အခန်းတွေလို ဝင်ခြင်းတိုင်းဝင် ထွက်ချင်တိုင်း ထွက်လို့ မရပါဘူး။ စောင့်ရှောက်သူ ကပ္ပိယများပါ ပိုးသတ်ဝတ်စုံ PPEကို ဝတ်ရပါတယ်။ ဆရာတော်ဟာ ခုတင်ထက်မှာ တအင်းအင်းနဲ့ ခေါင်းရင်းက လက်ရမ်းတိုင်များကိုကိုင်ကာ ကိုယ်ကို စောင်းငဲ့ပြီး၊ ငြီးညူ နေရပါတယ်။
ခုတင်ထက်မှာ ပက်လက် သီတင်း သုံးနေထိုင်လာတာ ကြတော့၊ ကျောပြင် တစ်ခုလုံးမှာ အရည်ကြည်ဖုတွေ ပေါက်ပြီး အသားဖတ်တွေ လန်ကာ အဆီပြန် နီရဲလို့ နေပါတော့တယ်။ ရောဂါ ဖိစီးမှုကြောင့် အဆုတ်မှ ချွဲကြပ်သံများ၊ ခဏတာ အနားယူနေချိန်မှာ လေပြွန်မှ ချွဲကြပ်ကာ တရွှီရွှီနဲ့ မြည်နေ ပါတော့တယ်။ဆေးပညာအရချွဲတွေကို ချွဲစုပ်စက် နဲ့ ထုတ်တဲ့အခါ ကြည့်သူအဖို့ မခံစားနိုင်လောက်အောင် တစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန် နေပါတော့တယ်။ ဦးခေါင်းက ပတ်တီးများနဲ့၊ လက်က အကြောဆေး ပုလင်းကြီးများ ချိတ်ထားရပါတယ်။ပါးစပ်မှာက အစာကို ထဲ့သွင်းဖို့ ပိုက်တွေ တပ် ထားပါတယ်။ဆေးပညာအရ ဦးနှောက် အာရုံမဲ့နေချိန်မျိုးမှာ လျှာကို ကိုက်မိမှာဆိုးတဲ့အတွက် အံကပ်လို အတားအစီးထဲ့ထားရပါတယ်။ ရုံးကန်လို့ ပိုက်တွေ အနေအထား ပျက်မသွားအောင် ပါးစပ်နဲ့ ပိုက်ကို တွဲပြီး၊ တိတ်ကပ်ထားပါတယ်။
ချွဲစုပ်ပြီးပြီဆိုရင် ဆရာတော်ဟာ နေ ထိုင်ကောင်း လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ခဏတာ နေထိုင်ကောင်းခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ ချွဲ ခဏခဏစုပ်ရခြင်းဟာ ဆရာဝန့်ကြီးတွေအတွက် သိပ် အဆင်မပြေလှပါဘူး။ ဆရာတော်ဟာ သက်တော် ၈၀ နှစ် ရှိတာကြောင့် အစစအရာအရာ ထိန်းပြီး လုပ်ကိုင်နေရ ပါတယ်။နောက်တော့ ချွဲစုပ်တဲ့ နည်းလမ်းကော င်းကို ရှာကြတဲ့ အခါ လည်ချောင်းကို အပေါက်ဖောက်ဖို့နည်းလမ်းကို ရဟန်း အမဆီ ခွင့်တောင်းလာပါတယ်။ ဆရာတော်ရဲ့ အသက်ရှင်ခြင်း ရပ်တည်ဖို့ ဒီနည်းလမ်းဟာ သင့်တော်တဲ့အတွက် လုပ်သင့်မလုပ်သင့်ကို ဆရာဝန်ကြီးတွေက တိုင်ပင်ခိုင်းခြင်းပါပဲ။လည်ပင်းကို အပေါက်ဖောက်ပြီ ဆိုတာနဲ့ ဆေးရုံက ဆင်းဖို့လည်း အချိန်ထပ်ပြီး၊ အတော်ကြန့်ကြာသွားမယ်လို့ ဆိုပါတယ်။နောက်တော့ ရဟန်းအမဟာ ဆရာ တော် အသက်ရှင်ဖို့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဒီနေ့ ခေါင်းငြိမ့်ရင် မနက်ဖန် ညနေ လည်ချောင်းကို အပေါက်ဖောက်မှာပါ။
နောက်နေ့မနက်မှာ တာဝန်ကျ ကပ္ပိယ နှစ်ယောက်ဟာ မနက်စာ စားပြီးလို့ ပိုးသတ်ဆေးဝတ်စုံ ဝတ်ပြီး၊ အထူးကြပ်မတ်ဆောင်ထဲကို ဝင်လာ ခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီမှာ ထူးဆန်းတဲ့ အဖြစ် အပျက်ကို တွေ့ကြရပါတယ်။ဆရာတော်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ထောင် တန် ငါးရွက် တွေ့ခြင်းပါပဲ။ အဲဒီ တစ်ထောင်တန်ငါးရွက် ဆရာတော်ထံ ရောက်တဲ့နေ့က စပြီး၊ ဆရာတော်ဟာ တစ်ရက်ထက် တစ်ရက် ကျန်းမာလို့ လာခဲ့ပါတယ်။ တစ်ပတ်ခန့်အကြာ ဆေးရုံကြီးက ဆင်းခွင့်ရလောက်အောင် အံသြခဲ့ရပါတယ်။ဆရာတော်ဟာ ဆေးရုံကဆင်းပြီးတော့ ပဲခူးက ဦးကျော်ဆွေနေအိမ်မှာ အထူးသူနာပြုများနဲ့ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု တစ်လကျော် ကြာခဲ့ပါတယ်။ ဆရာတော်ရဲ့ ကျန်းမာရေး ကုန်ကျစ ရိတ်နဲ့ ဆရာတော်နောက်က ပါလာသူအားလုံးရဲ့ စားဝတ်နေ(ဟော်တယ်ခများ)ရေးပါ မကျန်၊ မန္တလေးပြန်ရောက်ချိန်ထိ တာဝန်ယူခဲ့သူဟာ ပဲခူးက ဦးကျော်ဆွေပါပဲ။
(ဦးကျော်ဆွေဟာ ဆရာတော်ရဲ့ ကျန်းမာရေးနဲ့ ပတ်သက်ရင် သူ၏ ရှိတဲ့စည်းစိမ် ကုန်သွားပါစေ။ သူ့ဘဝကို တစ်ကပြန်စမယ်လို့ ခံယူချက်နဲ့ ကုသပေးသူပါ။)ဆရာတော် ကျန်းမာရေး ကောင်းလာလို့ အထူးကြပ်မတ်ဆောင် မှာ ဆရာတော်ကို တစ်ထောင်တန် ငါးရွက် ကပ်လှူထားတဲ့ အကြောင်းကို ကပ္ပိယ တစ်ယောက်က လျှောက် ထားပါတယ်။“ဆရာတော်….တပည့်တော်တို့ဟာ ဆရာတော်ရဲ့ ကျန်းမာရေး ဆေးပညာအရ ကုစားလို့ မရတော့ဘူး။ မန္တလေးကို ပြန်ပင့်ဖို့ထိ စီစဉ်ထား ခဲ့ပါတယ်ဘုရား။ ဆရာတော်ဟာ ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုပြီလို့ကို ထင်ခဲ့ကြတာပါဘုရား။ ဆရာတော်ရဲ့ လည် ချောင်းကို အပေါက်ဖောက်မယ့် မနက်ခင်းမှာ ဆရာတော်ကို ကပ်လှုခဲ့တဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း တစ်ထောင်တန် ငါးရွက်ကြောင့်ကျန်းမာရေး ပြန်လည်ကောင်း လာတယ်လို့ ထင်မြင်ယူဆ မိပါတယ်ဘု ရား။ အဲဒီ တစ်ထောင်တန် ငါးရွက်ဟာ ဘယ်ပုဂ္ဂိုလ်ကများ လှူဒါန်းခဲ့ပါသလဲအရှင် ဘုရား။”“သိကြားမင်း….။” “ဘယ်အလိုအတွက်ကြောင့် လှူဒါန်းခဲ့ ပါသလဲဘုရား။” ဆရာတော်သည် မည်သို့မှ ပြန်လည် မိန့်ကြားခြင်း မရှိတော့။ တိတ်တဆိတ် သီတင်းသုံးကာ နေပါတော့တယ်။မြန်မာပြည်သူ ပြည်သားများအားလုံး ကပ်ဘေးမှ ကင်းလွတ်ကြပါစေ။
Credit
Zawgyi
သိၾကားမင္း ကိုယ္တိုင္ ေဆးကုေပး ရတဲ့ ဆားေတာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး “ဆားေတာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ ထူးဆန္းတဲ့ တေဈထာင္တန္ ငါး႐ြက္”၂၀၂၀ ခုႏြဈ ၾသက္န္အခါသမယ မြာ ကို႐ိုနာ ဗိုင္းရပ္ေၾကာင့္ ျမန္မာတဈႏိုင္ငံလုံးမြာ ေ်ခာက္ေ်ခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ လမ္းမေတြမြာ လူသူ ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူေနထူထပ္တဲ့ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕မြာဆိုလူေတြ ထပ္ညႇပ္ေနေအာင္စည္ကားတဲ့ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္လို ေနရာၿမိဳးမြာေတာင္ လူသူကင္းမဲ့ ေနခဲ့ပါတယ္။က်ႏ္းမာေရး ဌာနက ၾသက္န္ရက္အတြင္း အျပင္မထြ က္ရ စည္းကမ္း ဥပေဒေၾကာင့္ျဖဈပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏြဈေတြက ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးမြာ အ ဆုတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကပ္ေရာဂါလို ခံစားခဲ့ရတဲ့ အျဖဈအပၾက္ တဈခု႐ြိ ခဲ့ပါတယ္။၂၀၀၃ ခုႏြေဈလာက္က အခုလို ၾသက္န္ကာလ မတိုင္မီ တဈပတ္ခန႔္ေလာက္ အ လိုမြာ ဆရာေတာ္ဟာ ဦးေႏြာက္ ေသြး ေၾကာေပါက္ၿပီး၊ ေသြးယိုစိမ့္မႈ ျဖဈခဲ့ရပါတယ္ဲ။ အဲဒီအၿခိန္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၾသက္န္ကာ လမြာ မိုးေခါင္ေနတာရယ္၊ ပူလြန္းတာရယ္၊
ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္ ၈၀ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္ တာရယ္ေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါ (ဝဋ္ ေႂကြးဆပ္ျခင္း)ေဆးဝါး ကုသျခင္းမွာ အ ေတာ္ကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ဦးေႏွာက္ထဲ ေသြးေရာက္တာ ခဲတာ ဟာ သာမန္လူဆို ေသပါၿပီ။ဆရာေတာ္ ကို ေအာင္ျမင္စြာ ခြဲစိပ္ကုသ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ မူလ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ တစ္လေက်ာ္ၾကာ ေဆး႐ုံတက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အင္အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ယခင္က ေရာဂါေဟာင္းမ်ား တစနဲ႔တစ ဇာတိျပလာပါေတာ့တယ္။ေနာက္ဆက္တြဲ ပထမ ျဖစ္လာသည့္ေရာဂါမွာ ႏွလုံးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ အခံေၾကာင့္ ႏွလုံးစေဖာက္လာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဆုတ္၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါကလည္း
ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။ မိုးကလည္း မ႐ြာ။ ရာသီဥတုကလည္း ပူေနတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဆရာေတာ္အတြက္ ေလေအးေပးစက္နဲ႔ မလုံေလာ က္ပါဘူး။ဆရာေတာ္ဟာ အေအးကို အလြန္ႏွစ္သက္ ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေရခဲတုံးေတြဝယ္၊ ေရအနည္းငယ္နဲ႔ေရာ၊ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္ေတြနဲ႔ ေရခဲေရစိမ္ ေရညႇစ္ကာ ယပ္ေတာင္သဖြယ္ ခပ္ေပးရပါတယ္။ ေနထိုင္ ေကာင္းသြားၿပီဆိုလို႔ ျပဳစုရတဲ့ ကပၸိယေတြဟာ ေပ်ာ္ရမယ္ မႀကံရေသး ပါဘူး။ဆရာေတာ္ဟာ အေအး ပတ္ၿပီး အဖ်ားဝင္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလို ျပဳစုလုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ဆရာဝန္ႀကီးေတြက တားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာ ေတာ္ကို အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္လို႔ေခၚတဲ့ ICU အခန္းထဲကို ပို႔ေဆာင္ရပါတယ္။ဒီအခန္းဟာ သာမန္ အခန္းေတြလို ဝင္ျခင္းတိုင္းဝင္ ထြက္ခ်င္တိုင္း ထြက္လို႔ မရပါဘူး။ ေစာင့္ေရွာက္သူ ကပၸိယမ်ားပါ ပိုးသတ္ဝတ္စုံ PPEကို ဝတ္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ ခုတင္ထက္မွာ တအင္းအင္းနဲ႔ ေခါင္းရင္းက လက္ရမ္းတိုင္မ်ားကိုကိုင္ကာ ကိုယ္ကို ေစာင္းငဲ့ၿပီး၊ ၿငီးညဴ ေနရပါတယ္။
ခုတင္ထက္မွာ ပက္လက္ သီတင္း သုံးေနထိုင္လာတာ ၾကေတာ့၊ ေက်ာျပင္ တစ္ခုလုံးမွာ အရည္ၾကည္ဖုေတြ ေပါက္ၿပီး အသားဖတ္ေတြ လန္ကာ အဆီျပန္ နီရဲလို႔ ေနပါေတာ့တယ္။ ေရာဂါ ဖိစီးမႈေၾကာင့္ အဆုတ္မွ ခြၽဲၾကပ္သံမ်ား၊ ခဏတာ အနားယူေနခ်ိန္မွာ ေလႁပြန္မွ ခြၽဲၾကပ္ကာ တ႐ႊီ႐ႊီနဲ႔ ျမည္ေန ပါေတာ့တယ္။ေဆးပညာအရခြၽဲေတြကို ခြၽဲစုပ္စက္ နဲ႔ ထုတ္တဲ့အခါ ၾကည့္သူအဖို႔ မခံစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တစ္ကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဦးေခါင္းက ပတ္တီးမ်ားနဲ႔၊ လက္က အေၾကာေဆး ပုလင္းႀကီးမ်ား ခ်ိတ္ထားရပါတယ္။ပါးစပ္မွာက အစာကို ထဲ့သြင္းဖို႔ ပိုက္ေတြ တပ္ ထားပါတယ္။ေဆးပညာအရ ဦးေႏွာက္ အာ႐ုံမဲ့ေနခ်ိန္မ်ိဳးမွာ လွ်ာကို ကိုက္မိမွာဆိုးတဲ့အတြက္ အံကပ္လို အတားအစီးထဲ့ထားရပါတယ္။ ႐ုံးကန္လို႔ ပိုက္ေတြ အေနအထား ပ်က္မသြားေအာင္ ပါးစပ္နဲ႔ ပိုက္ကို တြဲၿပီး၊ တိတ္ကပ္ထားပါတယ္။
ခြၽဲစုပ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ ဆရာေတာ္ဟာ ေန ထိုင္ေကာင္း လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခဏတာ ေနထိုင္ေကာင္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ခြၽဲ ခဏခဏစုပ္ရျခင္းဟာ ဆရာဝန႔္ႀကီးေတြအတြက္ သိပ္ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ဆရာေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ ၈၀ ႏွစ္ ရွိတာေၾကာင့္ အစစအရာအရာ ထိန္းၿပီး လုပ္ကိုင္ေနရ ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ ခြၽဲစုပ္တဲ့ နည္းလမ္းေကာ င္းကို ရွာၾကတဲ့ အခါ လည္ေခ်ာင္းကို အေပါက္ေဖာက္ဖို႔နည္းလမ္းကို ရဟန္း အမဆီ ခြင့္ေတာင္းလာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အသက္ရွင္ျခင္း ရပ္တည္ဖို႔ ဒီနည္းလမ္းဟာ သင့္ေတာ္တဲ့အတြက္ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ကို ဆရာဝန္ႀကီးေတြက တိုင္ပင္ခိုင္းျခင္းပါပဲ။လည္ပင္းကို အေပါက္ေဖာက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ေဆး႐ုံက ဆင္းဖို႔လည္း အခ်ိန္ထပ္ၿပီး၊ အေတာ္ၾကန႔္ၾကာသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ ရဟန္းအမဟာ ဆရာ ေတာ္ အသက္ရွင္ဖို႔ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေန႔ ေခါင္းၿငိမ့္ရင္ မနက္ဖန္ ညေန လည္ေခ်ာင္းကို အေပါက္ေဖာက္မွာပါ။
ေနာက္ေန႔မနက္မွာ တာဝန္က် ကပၸိယ ႏွစ္ေယာက္ဟာ မနက္စာ စားၿပီးလို႔ ပိုးသတ္ေဆးဝတ္စုံ ဝတ္ၿပီး၊ အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္ထဲကို ဝင္လာ ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထူးဆန္းတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ကို ေတြ႕ၾကရပါတယ္။ဆရာေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ တစ္ေထာင္ တန္ ငါး႐ြက္ ေတြ႕ျခင္းပါပဲ။ အဲဒီ တစ္ေထာင္တန္ငါး႐ြက္ ဆရာေတာ္ထံ ေရာက္တဲ့ေန႔က စၿပီး၊ ဆရာေတာ္ဟာ တစ္ရက္ထက္ တစ္ရက္ က်န္းမာလို႔ လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ပတ္ခန႔္အၾကာ ေဆး႐ုံႀကီးက ဆင္းခြင့္ရေလာက္ေအာင္ အံၾသခဲ့ရပါတယ္။ဆရာေတာ္ဟာ ေဆး႐ုံကဆင္းၿပီးေတာ့ ပဲခူးက ဦးေက်ာ္ေဆြေနအိမ္မွာ အထူးသူနာျပဳမ်ားနဲ႔ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ တစ္လေက်ာ္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ က်န္းမာေရး ကုန္က်စ ရိတ္နဲ႔ ဆရာေတာ္ေနာက္က ပါလာသူအားလုံးရဲ႕ စားဝတ္ေန(ေဟာ္တယ္ခမ်ား)ေရးပါ မက်န္၊ မႏၲေလးျပန္ေရာက္ခ်ိန္ထိ တာဝန္ယူခဲ့သူဟာ ပဲခူးက ဦးေက်ာ္ေဆြပါပဲ။
(ဦးေက်ာ္ေဆြဟာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူ၏ ရွိတဲ့စည္းစိမ္ ကုန္သြားပါေစ။ သူ႔ဘဝကို တစ္ကျပန္စမယ္လို႔ ခံယူခ်က္နဲ႔ ကုသေပးသူပါ။)ဆရာေတာ္ က်န္းမာေရး ေကာင္းလာလို႔ အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္ မွာ ဆရာေတာ္ကို တစ္ေထာင္တန္ ငါး႐ြက္ ကပ္လႉထားတဲ့ အေၾကာင္းကို ကပၸိယ တစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ ထားပါတယ္။“ဆရာေတာ္….တပည့္ေတာ္တို႔ဟာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ က်န္းမာေရး ေဆးပညာအရ ကုစားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ မႏၲေလးကို ျပန္ပင့္ဖို႔ထိ စီစဥ္ထား ခဲ့ပါတယ္ဘုရား။ ဆရာေတာ္ဟာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီလို႔ကို ထင္ခဲ့ၾကတာပါဘုရား။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ လည္ ေခ်ာင္းကို အေပါက္ေဖာက္မယ့္ မနက္ခင္းမွာ ဆရာေတာ္ကို ကပ္လႈခဲ့တဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း တစ္ေထာင္တန္ ငါး႐ြက္ေၾကာင့္က်န္းမာေရး ျပန္လည္ေကာင္း လာတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆ မိပါတယ္ဘု ရား။ အဲဒီ တစ္ေထာင္တန္ ငါး႐ြက္ဟာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကမ်ား လႉဒါန္းခဲ့ပါသလဲအရွင္ ဘုရား။”“သိၾကားမင္း….။” “ဘယ္အလိုအတြက္ေၾကာင့္ လႉဒါန္းခဲ့ ပါသလဲဘုရား။” ဆရာေတာ္သည္ မည္သို႔မွ ျပန္လည္ မိန႔္ၾကားျခင္း မရွိေတာ့။ တိတ္တဆိတ္ သီတင္းသုံးကာ ေနပါေတာ့တယ္။ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားအားလုံး ကပ္ေဘးမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစ။
Credit